Decyzję o budowie sanatorium w Szklarskiej Porębie podjął w 1899 roku zarząd pruskiej Robotniczej Kasy Emerytalnej, po konferencji poświęconej chorobom płuc i gruźlicy, na której stwierdzono, że gruźlica jest chorobą siejącą największe spustoszenie i że należy przedsięwziąć działania zapobiegające.
Na podstawie tych stwierdzeń podjęta została decyzja o budowie nowych ośrodków leczenia chorób płuc. Zatwierdzono budowę dwóch obiektów leczniczych; dla wschodniej części Prus w Szklarskiej Porębie Dolnej, a dla zachodniej w Melsungen pod Hannoverem. Ważnym momentem, którym kierowano się przy wyborze miejsc było malownicze położenie, co miało mieć korzystny wpływ na stan psychiczny pacjentów i przebieg kuracji. Według ówczesnych opinii sanatorium w Szklarskiej Porębie Dolnej było "jednym z najpiękniej położonych zakładów w Niemczech". Dnia 17.04.1904 r. otwarto sanatorium chorób płucnych o nazwie "Moltkefels" w Szklarskiej Porębie Dolnej, którego założycielem było "Prusko - Heskie Towarzystwo
Kolejowe". Obiekt zapożyczył nazwę od pobliskiego miejsca poświęconego pamięci marszałka Helmuta von Moltke, bohatera wojny francusko - pruskiej w 1870 r. Budynek sanatorium z fasadą o długości 110 m był największym obiektem w Szklarskiej Porębie. W1904r. powstały cztery zadaszone leżakownie - hale, które służyły do odbywania kuracji słonecznych. W 1913 r. wybudowano jeszcze dwa takie obiekty.
Podczas II wojny światowej sanatorium pełniło po raz kolejny funkcję szpitala wojskowego. Pod koniec działań wojennych starano się ograniczyć liczbę przyjmowanych pacjentów. Dnia 15 lutego 1945 r. 35 chorych, podstawowe wyposażenie i personel przewieziono do sanatorium w bawarskim Marquartstein. Po zakończeniu II wojny światowej sanatorium zostało przejęte przez Polskie Koleje Państwowe z przeznaczeniem dla celów lecznictwa chorób płucnych. Przejmowanie przez polskie odpowiedniki instytucji niemieckich właściwych przedsiębiorstw i zakładów było w tym czasie zasadą powszechnie stosowaną, która znalazła zastosowanie również w tym przypadku. W latach następnych zaczęli stopniowo przybywać kuracjusze z całej Polski, a właściwe funkcjonowanie budynku przywrócono w latach pięćdziesiątych. Przez lata obiekt znany był powszechnie jako
Szpital Kolejowy.
Dnia 1.06.2002 utworzony został jako akcjonariat pracowniczy NZOZ Szpital Chorób Płuc i Nowotworów Spółka "IZER-MED", który był jedną z pierwszych udanych prywatyzacji instytucji służby zdrowia na Dolnym Śląsku.
Historia obiektu: