Kotły polodowcowe są jednym z najbardziej charakterystycznych a zarazem rozpoznawalnych i wizytówkowych elementów Karkonoszy. Głębokie i strome, półkoliste wyrwy w głównym grzbiecie nie pozwalają się nie zauważać, szczególnie, że dna części z nich wypełnione są krystalicznie czystą wodą tworząc tzw. stawki Kotły polodowcowe są Są efektem erozyjnej „pracy” lodowców górskich, które wykształciły się w Karkonoszach około miliona lat temu, właśnie w Plejstocenie. Znaczne ochłodzenie klimatu opanowało ...
Kotły polodowcowe są jednym z najbardziej charakterystycznych a zarazem rozpoznawalnych i wizytówkowych elementów Karkonoszy. Głębokie i strome, półkoliste wyrwy w głównym grzbiecie nie pozwalają się nie zauważać, szczególnie, że dna części z nich wypełnione są krystalicznie czystą wodą tworząc tzw. stawki Kotły polodowcowe są Są efektem erozyjnej „pracy” lodowców górskich, które wykształciły się w Karkonoszach około miliona lat temu, właśnie w Plejstocenie. Znaczne ochłodzenie klimatu opanowało praktycznie całą półkule północną, a w konsekwencji granica wiecznego śniegu obniżyła się. A w sytuacji gdy śnieg nie ma warunków by latem całkowicie stopnieć i utrzymuje się przez cały rok, a przez dziesiątki tysięcy lat warstwy starego śniegu są pokrywane świeżym, tworzy się firn a ten później przekształca się w lodowiec. Takich lokalnych lodowców były w Karkonoszach kilka. W okolicy Szrenicy nie wykształcił się jednak lodowiec, skąd więc tutaj kocioł? Nisza niwalna pod Szrenicą czyli dolina powstała pod wpływem zalegania śniegu, który przekształcił się w firn. Być może firn zdążył jeszcze przekształcić się w tym miejscu w lód, ale zjawisko to trwać musiało przez stosunkowo krótki okres i na niewielkiej powierzchni nie powstał jednak lodowiec). Pod koniec zlodowacenia, gdy pokrywa firnu schodziła w dół zboczy Szrenicy powstało to co dzisiaj na mapach podpisane jest jako „Kocioł Szrenicki”. Jest najmniej spektakularnym pośród tych w Karkonoszach. Niewielu zdaje sobie sprawę z jego istnienia. Jego rzeźba nie jest ani majestatyczna. Nie jest specjalnie stromy. Nie spotkamy tu pionowych granitowych ścian za to porośnięte kosodrzewiną, murawami i ziołoroślami oraz górnoreglowym borem świerkowym w przypadku najniższych partii kotła, zbocza. A sam kocioł najlepiej widoczny jest z okolic Kukułczych Skał, na szlaku prowadzącym ze Szklarskiej Poręby (a dokładniej z Marysina) do Schroniska PTTK Pod Łabskim Szczytem. Informacje zaczerpnąłem z Szwędobylski portal Sudecki - Dawid Galus.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
1
/
