Opolski ratusz był drewnianym domem kupieckim do XIV wieku, kiedy to został przemianowany na siedzibę władz miejskich i przebudowany przy użyciu cegieł. Kupieckie kramy przeniosły się wówczas na zewnątrz, do przybudówek zasłaniających ścianę zachodnią ratusza. W dawnych wiekach właśnie przed ratuszem koncentrowało się życie handlowo - rozrywkowe miasta. Odbywały się tu wielkie doroczne jarmarki. W XVIII wieku przed głównym wejściem stał pręgierz miejski do wymierzania kar ustanowionych wyrokiem sądu wójtowskiego. W 1794 roku został tu publicznie wychłostany i wypędzony z miasta buntownik chłopski- Marek z Jemielnicy. Opolski ratusz, podobnie zresztą jak i całe miasto, płonął wiele razy. Z jednym z pożarów wiąże się pewna ciekawostka. Otóż w 1818 roku podczas remontu głowicy wieży znaleziono w jej kopule medalion z informacją o tragicznym roku 1736, w którym dotknęły opolan dwie klęski- wody i głodu. Rewers medalionu przedstawiał deszcz i napis "O jak dużo! Śląska klęska powodziowa- 1736", zaś na awersie- stodoła ze snopkami i małą ilością ziarna oraz napis: "O jak mało! Śląska klęska głodu- 1736". Do gmachu prowadziły dwa wejścia; obydwa znajdowały się w tych samych miejscach, co dziś. Wejście główne, od strony wschodniej, oraz drugie- od strony północnej, które dziś służy przede wszystkim młodym parom, zawierającym związek małżeński w opolskim Urzędzie Stanu Cywilnego. Dzisiejszy kształt architektoniczny ratusza pochodzi z roku 1936. Warto bowiem wiedzieć, że w 1933 roku władze miejskie zdecydowały się wyburzyć szpecące Rynek kramy. Kiedy jednak przystąpiono do ich rozbiórki, mocno nadwerężona zachodnia ściana wieży, zawaliła się.
Odbudowana wieża otrzymała nieco inny kształt oraz została podwyższona (dziś mierzy 65 metrów) Przy okazji odrestaurowano cały ratusz, dobudowano południowe skrzydło wzbogacone arkadami.
bonczek/hydroforgroup/2006 -